نام شعر:    مرگ-شعر بلوچی همراه با ترجمه فارسی        

شاعر:   گریب شرف                                     

بازنویسی و ترجمه:   محمد نوذری                               

تلفظ ،ویرایش،تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر/ نیما نعیمی              

فَد کَریمَی شاهِ دَیانَی              فَد مُبینَی عِلمِ غَیبانَی

Fad Karimay Shahe Dayanay***Fad Mobinay Elme Ghaybanay

خداوندا تو خودت بخشنده و شاه عالم هستی///و تو تنها آگاه به علم غیب هستی

بِهتِرهِ کاران تَ فَدَ زانَی           نَی کِه یَک پَنتُ حیلَهِ تانَی

Behtere Karan Ta Fada Zanay *** Nay Ke Yak Panto Hilahe Tanay

خداوندا تو خودت از کارهای ما خبر داری///و هیچ مکر و حیله ای در کار تو نیست

بَستَغئِن چورُ مَیفَسُ جُوانَی          عالَما شیرینُ سُخَن دانَی

Bastaghen Churo Mayfaso jovanay*** Alama Shirino Sokhan Danay

هنگامی که جوان هستی لباس های زیبا بر تن می کنی///و در این دنیا خوشحال و خندان هستی

سَرِت گؤ هُمبؤئِن زَوادانَی              غافِلَ  اَ پَنج وَحدِئن نُمازانِ

Saret Gu Hombuen Zavadani  ***  Ghafel A Panj Vahden Nomazane

و خودت را خوشبو می کنی///اَمّا غافل از نمازهای پنجگانه هستی

بَلِه کَیت هَمُ رؤچ کِه دَر اَدا مانَی              سُستُ بیمالَی ، ناخَشُ تُوانَی 

Bale Kayt Hamo Ruch Ke Dar Ada Manay ***   Sosto Bimalay’Nakhasho Tovanay

بدان روزی فرا خواهد رسید که سُست و بیمار و ناتوان خواهی شد

چَمان کِه مَرکَی فاوَشَ شانَی              کَد بید کِه مَرکَی کاغَذَ بُوانی

Chaman Ke Markay Favasha Shanay  ***  Kad Bid Ke Markay Kaghaza Bovani

وقتی نوبت مرگ تو می شود و خودت را در حال مرگ می بینی

مَلکَمیت رِندِئِن هِئچ کَسَ نَیلی               یَک بَ یَک دؤستا اَز هَمَ سِندی

Malkamit Renden Hech Kasa Nayli  *** Yak Ba Yak Dusta Az Ham Sendi

بدان عزرائیل به کسی رحم نمی کند و دوستان را یک به یک از هم جدا می کند

مَرگ اَبَنت قَصرُ کؤت نَوابانی              تَنگَوِ بَچ و بُراد دِلِ سَکِئن

Marg Abant Qasro Kut Navabani  *** Tangave Bach &Bord Dele Saken

کاخ و ویلاهای ثروتمندان می ماند///فرزندان و دوست و برادران هم در این دنیا می مانند

گؤتَ هِئچ هَمراهَ اَنَبَنت یَکِئن               هِئوَکَ اَرَیُ واحِدَ مانَی

Guta Hech Hamrah Anabant Yaken  ***  Hevaka Arayo Vaheda mani

و هیچ کس همراه تو به گور نمی آید///تنها می روی و یِکه و تنها می شوی

اَندَر جَه گیرُن ،نُوانِنان                   اَلحَدَی تَنگؤلُن اَبَی پِنهان

Andar Jah Giron’ Novanenan  ***   Alhady Tagulon Abay Penhan

در قبر قرار می گیری///و در اَلحدی تنگ پنهان می شوی

چؤ صَد مَنَی حاخان باز اَبَی حَیران            بَلِه راه نَدارَی کِه سَر گُرئِزان بَی

Chu Sad Manay Hakhan Baz Abay Hayran   ***    Bale Rah Nadary Ke Sar Gorezan Bay

با حیرت در زیر خرمن ها خاک قرار می گیری///اَما افسوس راه برگشتی برای تو نیست

اَگر چیزَکِ دارَی تَ مرؤچ بَهر کَن            دَی پَکیران و گُشنَه اُن سئر کَن

Agar Chizake Daray Ta Maruch Bahr Kan    ***    Day Pakiran & Goshna-on Ser Kan

اگر مالی در این دنیا داری تا زنده ای در این دنیا به فقرا و مستمندان بده

چؤرَعُ مِسکینان بَرُ پؤش کَن               جَنَت پَ گازی اُن شَهیدِ نان

Chura-o Meskinan Baro Push Kan  ***   Janat Pa Gazi-on Shahide-nan

یتیم و فقرا را لباس و طعام بده///بدان که بهشت جای شهداست

کابَعی حاجی اُن مَلَنگِئنان                 کِه گؤشِش گؤ آوازِن اَذانَ یان

Kabai Haji-on Malange-nan     ***    Ke Gushesh Gu Avazen Azana-yan

و بهشت جای حاجی های با ایمان است///کسانی که گوش شان به اذان بوده

چَمِش بُ حَرفانَن قُرآنَ یان               أؤدان کِه دانا عاقِلِ پیرَن

Chamesh Bo Harfanan Qoranayan    ***    Udan Ke Dana AQele Piran

کسانی که قرآن تلاوت می کنند//و هر جایی که بزرگان و عاقلان باشند

گَریبی دَفی گُفتار شَکَّلُ شیرَن                جَنَتَی حورآنی اَوّل اِئشِن

Garibi Dafai Goftar Shakkalo Shiran   ***     Janaty Hurani Avval Eshen

گفتار گریب مثل شیر و عسل می باشد///و اولین نشانه حوریان بهشتی این است

کِه حورِش بِئدؤچِ گُدان پؤشِئن            اَسَلامُ عَلَیک یا رسولُ الله مُحَمَد

Ke Huresh   Be-duche Godan Pushan   ***    Asalamo Alayk Ya Rasulo Allah Mohammad

که حوریان با لباس های سفید هستند///سلام خدا بر رسول پاکش حضرت محمد(ص)

Copy right 2015-Jask negar.Nmzgroup

تمامی حقوق برای سایت جاسک نگر محفوظ می باشد.و هر گونه کپی برداری در سایت ها ، کتاب ها ،مقالات و غیره پیگرد قانونی دارد.

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما راه ارتباطی شما با ماست

نام شعر:    شماره 9 (ویرایش جدید)                        

شاعر:   گریب شرف                                                 

ترجمه:   محمد نوذری                                              

بازنویسی و منبع:     سایت جاسک نگر/ نیما نعیمی              

شُکرِن مَنا گو قادِرا                 جَلّ و جَلالِ داوَرا

همه شکر و سپاس ام برای خداوند توانا است///خداوند عظیم و بلند و مرتبه

نورِ اَزل پَیداوَرا                      آبِ حیاتِ کؤثَرا

خداوندی که این خلقت را بنا کرد///و همچنین حضرت محمد(ص)را درود می فرستم

وُنان دُرود ، صَد بَرا                 غَمخوارِ کُلِ عالَما

درود فراوان می فرستم///به آن کسی که به فکر همه ی جهانیان بود

صَلَوات کَنِت پَیغَمبَرا                دُرِّ چِراغَی گَنفَرا

شما هم نیز صلوات بر پیامبر(ص) بفرستید ///که در میان انبیا دُردانه است

مَن بَه شَب و روز و صَباح            هَر دَم بگویَم یا اِلاه

من مدام در همه جا و در همه حال ذکر خدا را بجا می آورم

ذِکرَت بِخوانَم یا اِلاه                  اَز ما تو بَرگَردان بَلاه

ای خدا همیشه تو را می خوانم///بلا و مصیبت را از ما دور کن.

اَز دوزَخَم پارئِز سَرا                 دَر جَنَتم کُن جَه نِشین

از آتش سوزناک جهنم نجاتم بده///و در بهشت ابدیت جایم بده.

شئِرُک بیا خاطِر پَذیر               شَهدئِن دَفَی گالان بِزیر

ای شیر محمد به خاطر من بیا///و این شعرهای مرا بگیر و حفظ کن

حَنّی رَوان بَی نَ کِه دئِر              اؤدان کِه مَیلِسَنت مَی خان و میر

همین الان راهی شو مبادا که دیر کنی///جایی که مجلس بزرگان است

طَعمی کِه نؤشَنت شَهد و شیر               گالان بِدَی دادان بِزیر

هنگامی که غذا خوردن آن ها تمام شد///سروده های مرا بخوان و مزدت را دریافت کن

کُل گؤش کَنِت وَرنا و پیر                   مؤمِن دِلِ شَیحُ پَکیر

همه به اندرزهای من اعم از پیر و جوان و دل رحمان و ثروتمند و فقیر گوش فرا دهید

چَندان گَریب دادَغ جَواب                سَردار حَیال کَن مُدِلا

که گریب چنین جواب داده که ای سرورم با خبر باش

دؤرَ نَمانی پَه کَسا                       دؤر پَه نَبیُ گؤ چار یار

که این دنیا برای هیچ کس ماندنی نیست///همان طور برای پیامبر و خلفا نماند

صِدیق رَسولَی یارِ غار                 فاروق کُدَغ عَدلُ قَرار

برای ابوبکر که یار غار پیامبر(ص) بود///برای عمر که عدالت گستر بود

عُثمان سَخیِ تاجَدار                 سئِرِ کُدَنت مِسکین و فار

برای عثمان سخاوتمند///کسی که فقیران را سیر می کرد

شَمشیر جَنِ ، چابُک سُوار              آء حَیدَرَ گؤ ذوالفَقار

برای آن علی شجاع  و دلیر که صاحب ذوالفقار بود

جُمله شُدَن فانی فَنا                  هیچ کَس نَماند پایِدار

همه از دنیا رفتند و کسی باقی نماند

سُلطانِ قَرنی پادِشاه                با لَشکَر و خَلق و سِپاه

برای آن پادشاه قرنی با آن همه لشکر و سپاه

جُم جُم چِه شُد با صَد هِزار            با بازُ تَجری با شِکار

سلطان جُم جُم با صدهزار اسب و شکارچی چه شد

کو حاتم طایی با داد                   قارون با گَنجِ بی شُمار

آن حاتم طایی کجا رفت///قارون با ثروتش کجا رفت

آن رُستَم خَنجَرگُذار                      فَرهاد کِه کَندی کوه قاف

آن رستم زال با همه ی قدرتش، آن فرهاد که به عشق شیرین کوه قاف کند چه شد

اَز بَهرِ شیرین جویِ آب                 اَز بَهرِ خَیر و ثَواب

آن فرهادی که باخاطر شیرین دل کوه راشکافت و آب را جاری کرد

کاولان مُرید بیدَغ کَباب               حافِظ پَرَی شاهِ نَواب

آن شی مُرید که به خاطر قولش تا آخر عمر کباب شد///آن حافظ شیرازی چه شد

حَدَر ثَمَنبَر دُر نِژاد                       لَیلا کِه مَجنون بی جُدا

آن حَیدر که  عشقش ثمنبر بود و لیلا که از مجنون شد جدا کجا رفتند

جُملِه شُدَن فانی فَنا                هیچ کَس نَمانَد پایدار

همه از دنیا رفتند و کسی باقی نمی ماند.

نام شعر:    شماره 8 (ویرایش جدید)                        

شاعر:   گریب شرف                                                 

بازنویسی و منبع:     سایت جاسک نگر/ نیما نعیمی              

تو کریم و قادرُ یا حَیَ دانی        

                                 نَظَر داری بَ فَضلُ مِهرَبانی

یا کَرَم کَن دَر حیاتِ زندگانی        

                                  که خُدا رؤزی رَسانن بَندَه آنی

اِ بَسءِ مُشکِل گُشائِن حاجَتانی       

                                آء  رَحیمِن رَهبَرِن رَه دَر بَرانی

مَنی دُعائُن بَرتَئِن أؤ مُرگِ آمین      

                                  اِ دِلَی مَقصود رَسانَی بَر تَمامین

أؤ بَسءِ اَرواحَ کَشَنت مؤمنانی       

                                 یا مُراد حاصِل بِئیَنت زَهرِه دِلانی

أؤ مِنی بِراد أؤ کَریمداد مَنگِهانی     

                                    أؤ یَلؤ شَهداد و ماری کَندَغانی

آ تَئی دَستَی تَفَر زِ نُقرَهُنی      

                                  با حَیال بَی پورَوِ دؤرَ نَمُنی

اَ گَزَن اِء غُرَء و زادِ جَوانی         

                              أؤ سَرِت گؤء پیریَ حُبَ نَمانی

پَچا نَمَنتَن دُر نَبی پَیغَمبَرانی    

                             اِ جهان چئرُ سَررِن حاخ و کُرانی

أؤ صَباحَی ساء پَ بِگاهَ نَمانی      

                              أؤ مِنی سَر چیرُ و چارَد مَی فِسانی

مَن مَزادی بَهرُن گِه مُ جُوانی     

                               أؤ بَسءِ حِدمَت مَن کُد حاکِمانی

یا حَوَر دُرؤ گؤ مُأدَن حَقُ شَرانی     

                                   أؤ شَفِ بَد فاوُ   نازادِ جَوانی

که رَسالَت آتکَغَن گَر ما کَجانی        

                                    آ گِلَی کاردارُ   جَلدی نؤکَرانی

گَر بِدَی مُ را گَریب راهِ گِهانی          

                                     مُ تَرَ لؤتِن پَ آیین جِهانی

ما  بَ دَستورا و رَسمِ شَریَعتانی    

                                      اَ گَلا آرام نَگفتید مَلَغّانی

أؤ که بَر مائُن گُلام  و کَدَّنانی          

                                    أؤ مَنی دَر زادَغؤ چاشؤ دَرانی

آ نَکیب چُک حاسَئِن دَر زادَغانی    

                                    تَ بیار شؤرَم پَی خاکِ رَوانی

که شَغَزََّی چَرتَ أؤدان مَرِّک زَیانی       

                                   أؤ اَکَندیم شاف اَ دِریپی جُمبَغانی

آ دِلِ أؤ مُلِن کُلِّ مادَغانی                    

                            اُ مُهارَی تَی بَنسا نُقرَه هانی   

یا بِکَش تَنگَی پَ پَهکئِن سِنَغانی        

                                    عاقِل ما سَنج اَکن زیلؤ چِهانی

آ سَرَی رو بَندُ سئِلی گُمچِهانی             

                                      وَ جِزُ پِئرؤز اَکَنت شَد رَن دَرانی

اِء اَمُلُن کَشتَغَنت زِئبُ پَرانی                 

                                 گَر مَنی شؤرا اُ بَی خاکِ رَوانی

دُر سَرِ أؤرَنگ اَبی مِنی شؤربا حُرانی    

                                         اِ بَشؤکِ چؤ مَنِ شَیدا دِلانی

یا بِداران عَهد و قؤل پَیغَمبَرانی           

                                      مَن بِداران عَهد و قؤل پَیغَمبَرانی

یا بِبَنتان مَن پَ لانکا جاوِدانی            

                                  آ سِپَه کاتار و کارچِن سِئکِلانی

أؤ مَزَن تَپِ سَغارِن یَک رَهانی                   

                               کِه سَرا مُنّارِ زَهتَن زَر گَرانی

آ پَرَنگی ساتکَغِ پَنج خانَه آنی          

                                 اِء غَضَب گِرَندَن نَفَس گِئرَن بَدانی

یا بَ مَردی زِئبُ شانُ مَلَغانی            

                                  که مَنِندُن مَن پَ شؤرَی مَی فِلانی

اِء مَنی شؤر پَی لَهِ گُمُنَ شانی             

                                  اِء گَشَی شاغِ که آچارِن زِرانی

آء  جَدَغ آهِرُّ  گادا شَرتَهانی              

                                 آ جَنِکِ باغچَهی بَهری مُجانی

اِء گَشَی بُنزءِ اَشِوی گُشنَانی               

                                آ که زانَی لَهرسَوِ آسکَ رَسانی

اِء مَنا یَک دَم گؤ مَهرَنگَ رَسانی          

                               أؤ جَنِکَی گؤ دِلَی اِسکُد کاه گِلانی

آء جَنِک مُنتَه گؤ مؤفا مَخمَلانی          

                                 مَی گَریبِ جاهِ گِفتَغ شادِهانی

اِ جَنِکَ کامِ کاؤسی کَیانی                     

                                 اِ گَشَی  پِئکی خُرَنتِن سَیِّدانی

آهَ هؤتی تَه که بِ عَیبَ جَنانی      

                                   اَ رُءدَن چَرخی نِگار تَئی کَدَّهانی

آ سَرَی آلاءُ کاشی چادَرانی            

                                   آ طِلاءِ  تَ تُ پئرؤزَکانی

آ طِلاهِ تَ تُ تَغتَه رؤزَکانی           

                                 یا ثَمَر رَنگَن دَهِ مؤر دانَغانی

اِ گَرُ گیهِ بُلؤلَن بِ دِهانی         

                                    یا شَفِ پؤزِ دو لَکِ گیسُوانی

اُز رِهِ  بُروانِ دِرینجَن گَچِغانی          

                                       اُ پِتِرکِ رَ کِه سَبزَن آمَلانی

اِء گُلُن فَشبؤ اُ رازِن جؤسَرانی         

                                     سَرَی آلاف و کاشی چادَرانی

اِء گَشَی کؤغِ کِه لُتید کؤه سَرانی        

                                     زَنا بَر زین زنم زی را بَه زانی

سَنَد گال گَشتَغَنت فَد بَه کَجانی           

                                      غریب بَه ماهِ مهتابِ رُخانی

گَشَی ماهِ که اَرُخشی چاردَهانی      

                                        بَه اِجابی اَ گِران نامِ فلانی

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما=  راه ارتباطی شما با ماست

بازنویسی و منبع:     سایت جاسک نگر(نیما نعیمی )       

ذِکرِت بِخوانَم بَه وَقتِ سَحَر                    خُداوندا تو هَستی شَهِ دادِگَر

مَعَلومِ تو هَستی زِ عِلمُ خَبَر                       یا حَیِ قَیوم یا نورِ بَصَر

تویی یارُ غَمخوار کَسِ نِء  دِگَر             سُلطانِ قَرنِی بَه جیمُ جَبَر

سِرِّت سُرور است وَ لالِت گُهَر               عَدلانُ میزان و بَر حَقُ شَرع

کَریما نَسازی تو اَز بَد بَتَر                      قَهرِ تو باد اَست و رَحمَت مَطَر

دِلم اَز بَهرِ دؤستان نَسوزد جِگَر          بَه حَقِ دُعایِ کَبیرِ البَشَر

یا غؤثُ غَیاث یا شَمسُ القَمَر                نَبیِ مُحَمَد تویی تاجِ سَر

با یاران اَبوبَکر وَ عُثمان،عُمَر                     عَلی بَر حُکومَت چؤ شئِرِ هُنَر

بَر دُلدُل سُوار بود بَه بَستَ کَمَر              بَه پَنج دینُ ایمان وَ  اسلام بَه شَش

جِهان تَلخُ شیرین وَ فَشُ نَفَش                  چَندین اَیامَ کِه اَز دُنیا گُذَشت

حاتَم سُلَیمان کِه بَر تَخت نِشَست                     هیچ کَس نَدانَد کِه مَعبود چِه هَست

بی خورد بی خواب بی پا و دَست                      دانا و بینا ،حَیِ بِ نَفَس

هَمَهِ جا گیرَد هَوا دَر هوس                         زَمین آسِمان وَچرخ فَلَک

دَریایِ ظُلمَت بُ گاو و سَمَک                       یا واحِدانی وُ دودِالودد

تَرسم اَز هَمان روز کِه لَرزَد جَسَد                 شَفاگو مُحَمَد بَه حالَم رَسَد

اَگَر بَندِگانی اَز دِل کُن وُصول                  اَز فُرقان نِگاه کُن وَ قؤلِ رَسول

بِگیر نامِ اَللهُ کن فُرقان قَبول                         به اَشرف ِز دُنیا مَکُن جَست و جو

مَدِه مال بَه گِرانی اَز بَهرِ سود                   مِهمانی باشی نَدُنی دیرُ زود

مُردی و رَفتی  اَندَر سُکوت                  بِبَندُن کَمَر  مَن بَه زَحمُ سِپَر

اِسمِت نِویسَم بَه چوبِ دو سَر                    بَه مِسکُ بَه عَنبَر بَه لالُ گُهَر

اَشرَف جَلال اَست بَه اِسمِ پِدَر                    نامُن گَریبِن  وَ مُلکُن نِگَر

گُفتاره گویَم مَن چؤ قاضیُ شکر                  دَهرُم رَسیدَه بَه چینُ ثَمَر

                               چؤ مِهمان کِه آمَد و شُد دَر سَفَر         

  مَن اَوَّل گویم نامِ بِسمِ الله

                         سورَه ی اَلحَمدُ قُل هُوَالله

  لا شَریکِن واحِدِ هُوَ الله

                        شاعرَی گالان گؤش کَن أؤ مُلا

  بَخشان بَه حِمَتِ کَلامُ الله

                      دُوم بَه دیدار رَسولُ الله

  شادُن بَ دیدار رَسول الله

                      شاعِری گالان گؤش کَن أؤ مُلا

  دِل مَنی شَهدُ شَکَلِ نؤشی

                         هَمدِلِ یاران گؤن نَیَنت پِئشی

  ماهَلان بئِجان اَنَکَنت نَقشی

                          اَز مَنی بیما اِر مِرَنت وَحشی

  شَغران بَ بَردَستی رَها کَشی

                       دَک کَمَی کَوشا سَر کُدَغ دؤشی

  سَر کَن أؤ کَوشُ مِرمِر هِئران

                        چُو زَوان زِیر بَ شادِهی شَوران

  مؤسُمی اِستینَ اَدَیَنت گِرَندان

                          سَر رِچانَنت بَ کیلَغُ بَندان

  مَن جَدَغ سَیلیِ بَ فَدی رَندان

                        سَبزَن هَما پُلُ زَر بُهار کَندان

     رَهگَذی مَردِ چؤ تَوِ گِندان

                          بَ حَوالا چؤ مَستِرَی سِندان

   مَن مَرؤچی بَ خاطِرا تَنگان

                     بَ میرِن شَهداد گؤ نُقرَهی سَنجان

  دَف مَنی شَهدِن شَکَلِ نُؤشی

                         دَکَمَی کَوشا سَر کُدَغ دؤشی

  هَمدِلِن یاران گؤن نَیَنت پِئشی

                        ماهَلان بی جان اَنَکَنت نَقشی

  سَر مَنی تیرِن اَقَنبَری جَنگان   

                       آ گُلابان و قَلَهَ ای قَندان

  گَشتُ پَلگؤرَ اَبُرزتِری بَندان 

                        هَمُؤ گُراندانی سِرنَغُ بَندان

  گَست مَنی دؤر اَ پِئشیئِن وَحدان

                        سَر کَن أؤ کَوش و مرمرن هران

  تُراند اَوُر زِیرِت شادِهی شؤران

                         گَز کَنِت وَ دوگالَکی هؤران

  چاپَ اَجَنت گِرُوخ مُؤ قادِرَی کَندان

                          مُوسُمی اِستینَ دَیَنت گِرَندان

  حَضرَتی إؤهِنگَ جَنَنت زُرُمبان 

                          هارُشانَنت بَ گَر تَلُ سَندان

  سَمَر اَبَنت مُؤ دَست کِشِن جُونگان

                          مُؤ نَهِنگی رؤدِتَغِن بَندان

  مَن جَدَغ سَیلِ بَ فَدی رَندان

                         سَبز َدَنت تَلُ رِچ بُهار چَندان

  رِچَغَنت زَرد پُلان اَدَنت خَندان

                       پُل اَدَنت فَشبؤئِن دَهارانی

  رَهگَذی مَردِ چؤ تَوِ گنِدان 

                      داد حَوالا بَ مَستِرِء سِندان

  بَستَغ هَمُؤ پَندو کاهُمِین تَندان

                       هَرؤتکَغَنت کؤه اَ بُرزتِرِ سَنگان

  مَن مَرؤچی مُؤ خاطِرا تَنگان

                     بَ میرِن شَهداد گؤ نُقرَهی سَنجان

  شُؤل کَمِیتَ گُمراهی مَذیر شَورا

                     بازِیِ گؤ پِئش دَستان مَجَن زؤرا

  شُکرِن مَنا گو قادِرا

                              جَلّ و جَلالِن داوَرا

  نورِ اَزَل پَیداوَرا

                                آبِ حیاتِ کوثَرا 

  وانان دُرودِ صَدبَرا

                                 غَمخوارِ کُلِّ عالَما

  صَلوات کَنِت پَیغُمبَرا

                                   دُرِّ چِراغِ گَنفَرا

  مَن بَ شَب و روز و صَباح

                                 هَر دَم بِگویَم لا اِلاه

  ذَکرَت بِخوانَم یا اِله

                                اَز ما تو بَرگَردان بَلاه

  اَز دوزَخَم پارِز سَرا

                                 دَر جَنَّتَم کُن جَه نِشین

  شِئرُک بیا خاطِر بِزیر

                               مَنی شَهدِن دَفَی گالان بِزیر

  حَنّی رَوان بَی نَی کِ دیر

                               اؤد مَیلِسَنت مَی خان و میر

  طَعمِ کِ نَوشِدَت شَهد و شیر

                                     گالان بِدَی،دادان بِزیر

   کُلّ گؤش کَنِت وَرنا و پیر

                                    مؤمِن دِلِن شَیه و پَکیر

  چَندان غَریب دادَغ جَواب

                                   سَردار حَیال کَن مؤدِلا

  دَؤر اَنَمانی بَ کَسا

                                  دَور بَ نَبی گؤ چار ِیار

  صِدّیق رَسولَی یارِ غار

                                  فاروق کُدَغ عَدل و قَرار

  عُثمان سَخیِ تاجِ دار

                                سِئرِ کُدَنت مِسکین و فار

  شَمشِئر جَنِ چابُک سُوار

                                    آ حَیدَرِن گؤ ذوالفَقار

  سُلطانِ قَرنِ پادِشاه