بیائِت بِئلان سَرَیان مَن حَکایَتِ کَشان         

                           خالِقَی فَرضان گُذاران هَر صَباح آهَ کَشان                       

 بیاید به پند و اندرز های من گوش فرا دهید.///هر روز بندگی خدا را انجام می دهم و از گناهان خود توبه و زاری می کنم

دَستَ بَندان گؤ کَریما،صاحِبِن رؤزی رَسان         

                                نامِ رَحمان و رَحیمَ چارِه سازِن،مِهرَبان     

 من دستورات خداوند بخشنده و روزی رسان را انجام می دهم///خداوندی که بخشنده و مهربان و مشکل گشاست.

مَن عَجَب حَیرانَ گَشتان اَز خُدایی قُدرَتان     

                                 کِه نیامَتِ تَقسیمُ بَهرِن بَه تَمام نیکُ بَدان                 

من از قدرت زیاد خداوند بسیار متعجبم///که چطور نعمت هایش را به تمام مخلوقات اعم از نیک و بد تقسیم کرده است

گُل زَمین فَرشُ پُراوان سَبزُ صافِن آسَمان    

                                  اَبر اَکایَنت اَز سَماآ هَور اَگارَنت جَمبَران                       

در عجبم که چطور این زمین بزرگ و سبز و آسمان صاف را آفریده ///چطور ابرها در آسمان پدیدار می شوند و می بارند

کُلِئن سازارُ پَرَندَه میخورَند  روزی و نان       

                                  هِجدَه هَزار خِلقَت خُدا،تَمامِ دادَن جِسمُ جان               

 این همه موجودات  چطور روزی خود را بدست می آورند///و چطور هجده هزار مخلوق خود را جسم و جان داده

دَست و پا چَشم و گؤش،حَد و پؤست و اُستُخوان        

                                          حُکمِ دَستَین بُ جِهانا ناعِبِن بَه صُلحُ تام           

چطور آفریده دست و پا و چشم و گوش قد،اندام،پوست و استخوان///حاکم جهان است و این جهان را با صلح اداره می کند

پیر و پَیغَمبَر تَمام بید ،نَسلِ آدَم بید حُکام         

                                         مَی خُدا پاکئِن هَمُهَ ،دُشمَنِ دادَن شِکَست           

وقتی رسالت انبیا به اتمام رسید خلفا زمام امور مسلمانان را برعهده گرفتند///خدا منزه و پاک است و دشمنان را نیست و نابود می کند

کافَرِ فِرعون و هامان،جاهِلئِن نمرودِ مَست           

                                  قُدرَتان بُرزُ بُلَندِن کُلِ شَیئِن جَهلُ فَس           

از جمله فرعون و هامان کافر و نمرود نادان و مست///قدرت و حکمتش از همه ی قدرت های روی زمین بالاتر است.

تو خُداوَندی کَریمی ما غُلامُ بَندَه اِن     

                               جُرمُ عُصیان بی حِسابِن نَزدِ تو شَرمَندَه اِن            

 و ای خداوند  تو بخشنده ای و ما بنده و غللام تو هستیم///گناهان بی حساب کرده ایم نزد تو شرمنده هستیم

مَی نَبی پاکئِن مُحَمّد مُصطَفی دُردانَگِن          

                                ما بَه نامِ مُصطَفایا عاشقُ دِئوانگِن                                          پیامبر بزرگوار ما حضرت محمد(ص)و سرور ماست  ///و ما به محمد مصطفی افتخار کرده و می نازیم

بَلِه چهارَدَنت دَر هَمُ وَقتا مؤمِن و مَردانَگِن         

                                      اَوَلاً صِدیقِ اَکبَر مؤمِنانی تاجِ سَر               

در اینجا بزرگی و مردانگی چهار خلیفه جانشین رسول خدا را بیان می کنم///خلیفه اول ابوبکر صدیق،تاج سر مومنان

مَکَهَ ی جَنگ و جِدالا شُد رَسولَی یارِ غار         

                                     گؤ عُمَر عَدلان اِنصاف بَستَه بَه خَلافَتا تَیار          

کسی که در جنگ و جدال مکه یار غار رسول خدا شد///خلیفه دوم عمر که عدل انصاف را در دنیا گستراند

نَزدِ شَهرا شُد پیادَه کُد غُلامِ کُد سُوار          

                             شئر کِه بیما لَرزَغایَد فاو نَیَ کؤها مَزار                                   

 کسی که نزدیک شهر که شد از شترش پیاده شد و غلامش را سوار کرد///و از ترس عدل عمر شیر می لرزید و پلنگ ها نگران بودند

اُشتِرَی ساربان پُلَنگَنت ،گُرکُ پَس هؤر و هَوار      

                                            اَجنَبی مَردُ جَنِن هَنچَدَن بُرادُ گُفار              

 از عدل عمر ساربان شتر پلنگ بود و گرگ و میش با هم غذا می خوردند///و همچنین  رفتار مرد و زنان غریبه مثل برادر و خواهر بودند

کِه مُدَتان هاورانش آرتَ مؤسِمان بَشُ بَهار      

                                   جُست و پُرس تَرَغایت رؤچ و شَف لَیلُ نَهار       

 در آن روزگار باران ها به موسم خود می باریدند///شب و روز در جست و پرس بودکه                

کِه هَر چِه شَریعَتا کُد حَلال مَن کَنانی سَنگُ سار    

                                        حَضرَتِ عثمانا کُد بُ جِهانا سِخاوَت بِ شُمار       

 هر چه حکم خداوند است من اجرا می کنم///حضرت عثمان سومین خلیفه بود که سخاوت بسیاری داشت

نئِستَ آء زَمانا فارُ دِرتَ پُچئِن بَزَکار      

                                  مُلکَی دَه یَک و زَکاتا سئِرَدَن مِسکینُ فار               

 در آن زمان فقیر و مستمندی وجود نداشت///از زکات و مالیات شهرا همه مستمندان سیر بودند

چارُمی آء شیرِ خُدااَ، علیِ نامدار                

                             دُشمَنانی تُرسُ بیما،عادِلِن دُلدُل سَوار                      

 خلیفه چهارم آن شیر خدا حضرت علی نامدار بود///از ترس آن عادل دلدل سوار دشمنان در بیم بودند

دائماً کَیدِ بُ لانکَ، تئِزُ دَه سِندِ سَغار     

                       پؤتُ پَترَح مَشرق تا مَغرِبا،پَشت نَکَفت چُندِئن دَغار             

همیشه به خاطر اسلام شمشیر به کمر بسته بود///از پوت و پترح و از مشرق تا مغرب و در کل زمین

هَر چار کُندان فَلَک شُد حَیدَری زَهمَی تَوار          

                                  گؤ دِشِن گَپُ شَگَشتَ نی مِنی پَهلَوان گؤشان بِدار     

و در همه جا شجاعت و مردانگی حضرت علی هویدا گشت///و این پندهای من را به گوش جان بسپارید

در صورت روبرو شدن با هرگونه اشتباه تایپی یا دستوری در قسمت نظرات به اطلاع دهید.نظرات شما دوستان گرامی پشتوانه ادامه ی راه ماست.