ﺩﺭ ۳۵کیلو متری ﻣﺴﯿﺮ ﺟﺎﺩﻩ ﺟﺎﺳﮏ ﻣﯿﻨﺎﺏ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ گیگن ﻛﻪ ﺑﮕﺬﺭﯼ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺑﻬﻤﺪﯼﮐﻪ ﺑﺮﺳﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺁﻥ می شوی که اﮐﺜﺮ این ﺑﻠﻨﺪی ها ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺷﻤﺎﯾﻠﯽ ﺧﺎﺹ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻈﺮﻫﺮ ﺭﻫﮕﺬﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﯾﻦ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﻩ ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎیی ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎیی می کنند ﻭ ﻫﺮﯾﮏ ﻧﺎﻣﯽ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭند ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻟﺮﺩ ﮐﺮﻭﺯﻥ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﺗﺎﻡ ﺍﻻﺍﺧﺘﯿﺎﺭﺩﻭﻟﺖ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭﻓﺎﺭﺱ(1886میلادی-1265شمسی) ﺩﺭﺳﻔﺮﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﮏ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺍﯾﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪ  ﻭ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎﯼﮔﻠﯿﻦ ﺷﺪﻩ آن بود ﻭ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺟﺎﺳﮏ به میان ﺁﻣﺪﻩ,ﮐﺮﻭﺯﻥ ﺍﺯ مجسمه سرولالو ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ یکی از زیبایی های ﮐﻢ ﻧﻈﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ,ﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.                                                            ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺳﺭﻭﻻﻟﻮ که در ۳۵ کیلومتری غرب شهر جاسک در روستای نگربالا واقع شده است.و ﺳﺎﻟﯿﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺼﻪ ﺯﻥ ﺑﯿﻨﻮﺍﯼ ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﺭﺍ حکایت می کندﮐﻪﺩﺭﺑﺎﻻﯼ ﮐﻮﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﭘﺨﺖ ﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ او ﻭﻗﺖ غذا  ﺧﺮﺍﺑﮑﺎﺭﯼ می کند و مادر چون چیزی برای پاکیزگی او نمی یابد به ناچار فرزندش را با قطعه ای نان تمیز می کند ﻭ همین که ﻃﺒﻖ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺮمی گذارد ﻭ ﻗﺼﺪ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩ,ﺍﻭ ﻭ ﮐﻮﺩﮎ ﻭﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﯾﻦﮔﻨﺎﻩ,ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺟﺎﻧﯽ می شوند ﮐﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ  ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ  ﺳرﻭﻻﻟﻮ ﺭﺍبه جرم  ﺍﯾﻦ ﻧﻤﮏ ﻧﺸﻨﺎﺳﯽ,به دوش  می کشند.ﺗﺎ ﺭﻫﮕذﺭﺍﻥ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﯿﺮﻧﺪ.