حكايت است زماني كه مادر مير قنبر دختر بوده شبي در يك ميهماني نشسته بوده كه ماري را نزديك به خود مي بيند بدون اين كه جيغ بزند و سر و صدا كند يا بلند شود آهسته سر مار را مي گيرد و آنقدر فشار مي دهد كه مار مي ميرد و بدون اينكه كسي متوجه شود وقتي كه مهماني به پايان مي رسد و از خانه بيرون مي رود مار را به گوشه اي پرت مي كند و سليمان (پدر مير قنبر) كه از دور شاهد شجاعت و زرنگي او بود عاشقش مي شود و او را به همسري بر مي گزيند)       

در بخش بنت از توابع شهرستان نيك شهر بزرگ مردي به نام سليمان زندگي مي‌كرد. او فرزندي به نام مير قنبر داشت، قنبر از همان زمان كودكي روحي دلير و مهربان داشت و چون پا به سن جواني گذاشت، خصلت انسان دوستي و مردانگي او زبانزد خاص و عام قرار گرفت.

مردم به اين بزرگ مرد دلبستگي و ايمان پيدا كردند. قنبر هميشه طرفدار و حامي فقرا و افراد بي بضاعت بود و در غم و شادي آنان شريك بود. در اين زمان سرزمين بلوچستان تحت نظر انگليس بود و برده گيري و فروش برده‌ها به نواحي همجوار و كشورهاي همسايه رواج فراوان داشت. افراد زورگو و قدرتمند با حمله به روستايي‌هاي فقير، دختران و زنان را به اسارت مي‌بردند.

در اینجا شاعر با زبان شعر دلاوری میرقنبر را بازگو می کند.

سَرحِ مِنی سَرحِ مِنی              سَرحِ مِنیا نِشتَگان

***ما را ترجمه فارسی این بیت در قسمت نظرات یاری کنید...

دؤشی گؤ مؤرتؤن کاچَران           هَی هَی بَ مِسکا رَوان

دیشب در هوا ی سرد چراگاه بوی مسک روان بود

شَخصا حَوالَه دادَگغُن            دؤشی بُ فاوَی گَشتَغان

شخصی دیشب در خواب به من گفت:

پاوج اَز سَراوان چَندِزَغ        بِنتِزَ گَنجئِن دَران

لشکری از سراوان در راه است

بِئرِ بَلؤچانی جَدَن               چِل دُختَرِ بَندی کُدَنت

اموال بلوچ ها را به سرقت برده اند و همچنین چهل دختر را به اسارت گرفته اند

بُنؤر گؤ مِسکُ مِهلَوان            سالؤک گؤ عارؤسی گُدان

عروس ها و دامادها را با لباس های عروسی به اسارت گرفته اند

بَندی کُدَن زؤر آوَران         چؤن قاصِدِ راهی نَکُد

آن زورگویان آنها را زندانی کردند.(میرقنبر میگوید)چرا شما برای با خبر کردن من قاصد راهی نکردید

خانا پَ مُلکِ حاکِمان         ما قاصِدِ راهی کُدَغ

خان به تمام خان های اطراف قاصدی فرستاد

میر کَنبَرَش مألوم کُدَغ       آرام نَگِفت ماد اَز گَلا

میر قنبر را خبر می کنند در حالی میر قنبر تازه عروسی کرده بود و مادرش خیلی خوشحال بود

سَی رؤچَدی تَحتَی سَرا      دَستان کُدَغ بُ کیسَگا

سه روز از عروسی میرقنبر نگذشته بود که دستش را توی جیبش کرد

سَی سُهرُن نَقدئن دَر کُدَن     اَی هَنتَه ای اَی مَه پَری

سه سکه طلا از جیبش در آورد و گفت ای همسرم ای که مانند ماه شب چهارده ایی

اَی مَه پَری اَی شَه پَری      اَی حوریانی سَروَری

ای مانند ماه شب چهارده ای شاهزاده من ای سرور حوریان

بیا تَ فَدی سَیان بِزیر       مَن کِه رَوان جَنگَی سَرا

همسر خود را طلاق می دهد و می گوید من باید بروم واسیران را نجات دهم

بَلکه نَتَران بَ پَدا        کَندی کَشُ کَندَ اَکَنن

و با خوشحالی می گوید: شاید از جنگ زنده برنخواهم گشت

مَرکَی حَوالان اَگرَنت        کَندی گَشُ کَندَ اَکَنَنت

اگر خبر مرگ من آمد خوشحال باشید

دایَه مَنی مادا بیار    مادؤ مَنی ماد مَکَهئِن

ای دایه برو مادر مهربان و بهشتی من را بیاور

شیران پَهِل کَن مادَری         مَن کِه رَوان جَنگَی پَدا

ای مادر شیرت را برمن حلال کن من دارم می روم به جنگ

 بَلکه نَتَران بَ پَدا                     بَچی مَنی بَچ واجَهِئن

شاید هرگز برنگشتم و مادرش در جوابش می گوید ای پسرم ای پسر بزرگوارم

تَ کِه رَوَی مَن چؤ کَنان      مَن پَ تَئی رؤدؤنَغا

تو که میخواهی به جنگ بروی من چکار کنم من برای بزرگ کردنت

زَهرِئن کَرَغ آف دادَگَنت       بِ مؤسُما پاد آتکَگَنت

منظور این است تمام زحمات من به هدر خواهد رفت .(در اینجا رفتن جنگ میر قنبر مانند پرورش درخت کرغ آورده شده که برگ های پهن و سمی دارد و هیچ استفاده ایی ندارد تعبیر شده است.)

تَه کِه رَوَی اَی مَی مُراد       اَی حوریانی شَب چِراغ

تو که می روی ای همه ی آرزوی من

دئم اَکَنَی پُشتا مَچار             هَنچؤ کِه وارِتَ رَسی

در جنگ مبادا پشت به دشمن کنی همین که فرصت پیدا کنند

سِئرِت کَنَنت گُرک و پَسی        بَندی بیایَنت اَندَر پَدا

مثل شکار میش توسط گرگ تو را خواهند کشت و اسیران بر خواهند گشت.

بَندی حَکایَتان کَشَنت       مَرکَی حَوالا گؤ گَرَنت

و اسیران خبر کششته شدن تو را می آورند.

حؤن بُ دگارا بَستَغَنت     کَندی کَشُ کَندَ کَنَنت

و می گویند این چنین خونای میر قنبر به زمین ریخته شد و مرا مسخره خواهند کرد.

مادؤ مَنی ماد مَکَهئِن      مَن تانَهی مَردِ نَیان

میر قنبر در جواب مادرش می گوید:ای مادر عزیزم من مردی نیستم که نام و ننگ بدی برایم بماند

گؤ تانَهان زَهر گِپتَگان      شاباش غُلام شاباش غُلام

کنایه از اینکه من اهل جنگم و پشت به دشمن نخواهم کرد

شاباش غُلامِ سَر مَچَند     بؤرا بَرُ بؤرا بیار

ای غلام نترس و دلاور من برو و اسب جنگی من را بیاور

چِه ساعِ لیمبؤاَی بِدار       زِئنان بِدَی بَر پُشتِ وَنگ

اسب را زین کن و زیر سایه درخت لیمو ببند

کُرشُ سَلاحِن سِئنَه بَند       مِسکُ زَواد کَی بِه پَسَند

اسلحه و پول هایم را آماده کن و همچنین عطر خوشبو برایم فراهم کن

اِشکارت غُلاما سَر مَچَند       میر دؤ رَوانبی بَی بُلَند

غلام نزد میر قنبر رفت و وی را صدا زد و گفت بلند شو که اسبت آماده است

دَر کَپت سُلَیمان بَزَکار          گِبتی بُ بؤری اَورَشان

سلیمان پدر میر قنبر از خانه بیرون آمد و مهار اسب را گرفت

تَه مَرکَن مَنی بؤرَی سَرا        دِلتَنگ اَنَبید بَی پَیغا

میر قنبر می گوید اسبم را ول کن

ساندِئن دِلان سُستَ کَنَی     سُستئِن  دِلان جَنگ اَنَبید

ای پدر می خواهی دلم را سست کنی مگر با دل سست می شود جنگید

بَله تَه کِه رَوَی اَی مَی مُراد      دیرِئن جَگینی تاو اُ پئچ

پدرش می گوید:ای پسر عزیزیم راه جگین خیلی دور است

هُژدان دَرِن رَه پَ سَدیچ    چینگَ لُرا چینگَ مَزار

از راه سدیچ برو نزدیک تر است اینطوری محراب را غافلگیر می کنی

دَه کَندَغان بیدَن دُچار            سِرَپتَ جَزاری بَرقَرار

در دره ای با دشمن روبرو می شود و تفنگ ها شروع به شلیک می کنند

رِتکَنت چؤ پیشُ دار                  مِهرابِ لَنگا داد تَوار

و خیلی از آن ها کشته می شوند محراب لنگ(سردسته راهزنان) ندا سر می دهد

اَی چوریان اَی موریان              دیبِت مَنی راهَی سَرا

ای جوجه ها ای مورچه ها از سر راه من دور شوید

مَر کَن مَنی راهَی سَرا               چوری نَیَن موری نَیَن

میر قنبر در جواب می گوید ما جوجه ها و مورچه ها نیستیم

میر کَنبَرِ دَریا دِلَن            دَریا دِلُ فولاد جَگَر

من میر قنبر دریا دل و فولاد جگر هستم

چِل مَردا گَشتَ اِنتِظار              پُلان اَگَشتَ هَلَهار

***ما را ترجمه فارسی این بیت در قسمت نظرات یاری کنید...

جَنگ اَکَنَی چابُک سَوار           رَحم کَن فَدی دَستا بِدار

***ما را ترجمه فارسی این بیت در قسمت نظرات یاری کنید...

سؤتکِت پَکیرانی دَوار              کاول بید کِه بَندان بَهر کَنان

***ما را ترجمه فارسی این بیت در قسمت نظرات یاری کنید...

نئمِش تَئی قُربان کَنان           نئمِش بَه هاران بَران

***ما را ترجمه فارسی این بیت در قسمت نظرات یاری کنید...

دِل گؤشان تَئی آرتَ کَنان          تَئی اَسبان پئش کارچَ کَنان

***ما را ترجمه فارسی این بیت در قسمت نظرات یاری کنید...

اِء مَرد کِه بَندیَنت تَئی        بَچَنتُ ناموسَند مَنی

ای محراب این مردمی که در اسارت تو هستند خانواده و ناموس من اند.

حؤنُ رَگَند هَفت پُشتَگی    کَندی کَش و کَندَ کَنَنت

این مردم از طایفه و اصل و نسب قبیله ای من هستند

بَله حؤن بُ دَگارا بَستَغَن     گِران قیمَتان زُرُمبِش کُدَنت

و همچنین این مردمی که خونشان به زمین ریخته

رِتکَنت فَدی چؤ پیشُ دار     نؤدِن پَه فَرمانِ خُدا

به فرمان خدا به جنگ تو آمدن

بَستی بُ گَنجئن قِبلَها         آسُ پَلینتَگ مُرتَگَنت

ناگهان باران شروع به باریدن می کند و تفنگ های آن زمان که باروتی بودند از کار می افتند

*در این هنگام لشکریان محراب فرار کرده و در دره ها قایم می شوند.تمام تفنگ های لشکریان محراب از کار می افتد به جز یک نفر که زیر باران نبوده است.در این لحظه تیری به سوی میر قنبر شلیک می شود...

تیرِ هَوایی دَر شُدَغ           لَگِد بُ مَی میرَی دِلا

 وتیر به قلب میرقنبر اصابت می کند.

میرا بَه کؤندان لَیب کُدَگ     لانکَی سَغارَی هُرچِدَ

میر قنبر کشان کشان می روند وخنجر را در دست میگرد و جان می سپارد.

پس از مرگ میر قنبر لشکریان وی بر محراب لنگ پیروز می شوند و اسیران را آزاد می کنند .عده ای از لشکریان محرا ب فرار کرده و به محل سکونت میر قنبر می روند و شایع پراکنی می کنند که میر قنبر از جنگ محراب فرار کرده و تیری به پشت می خورد و می میرد.                                                    خبر به مادر میر قنبر می رسد ولی او این شایعات را باور نمی کند و در جواب مردم می گوید:من به مدت چهل روز با وضو پسر خود را شیر داده ام و هر گز پشت به گهواره پسرم نکرده ام .مادرش قاصدانی به محل جنگ می فرستد تا پیکر پسرش را بیاورند و قاصدین با پیکر پسرش میر قنبر باز می گرداند . و با مشاهده تیری که به قلب پسرش خورده خوشحال می شود و خدا را شکر می کندکه پسرش با دلاوری کشته شده است.