نام گیاه به زبان بلوچی:کِلی سَند

***این گیاه بیشتر در حاشیه رودخانه ها می روید.و استفاده غذایی برای حیوانات ندارد.و در فصل زمستان و بهار بیشتر دیده می شود.و گل های زرد ،زیبایی چشمگیری به این گیاه داده است و نظر هر رهگذری را به خود جلب می کند.

نام شعر:    مرگ و آخرت-شعر بلوچی همراه با ترجمه فارسی

شاعر:   گَمتیل                                         

بازنویسی و ترجمه:   محمد نوذری                

تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر/ نیما نعیمی                        

بیائِت بِئلان سَرَیان مَن حَکایَتِ کَشان      

                        خالِقَی فَرضان گُذاران هَر صَباح آهِ کَشان

ای دوستان و همراهان بیاید و گوش کنید که حکایتی برایتان دارم///فرایض خدا را بجا می آورم و صبحگاهان او را  راز و نیاز می کنم

دَستَ بَندان گؤ کَریما ، صاحَبِئن رؤزی رَسان        

                                       دین و ایمان مُستَجائَن بَرکَهِ پَیغَمبَران

بنده ی خداوند روزی رسان می شوم///که دین و ایمانم را به برکت پیامبرانش به ما ارزانی داد

لُقَمَهِ لؤتان حِلارِئن ،تؤبَه اَز مالِ کَسان                     

                                     نَ وَران نَی بِپؤشان نَی پَ ناحَقِش بَران

همیشه در پی روزی حلالم و از مال حرام دوری می کنم///نه می خورم و نه می پوشم و نه مال کسی را به ناحق می برم

آهِ مِسکینِ نَزیران تا دو رؤچ کِه زِندَگان             

                           گَستَغَنت دَهر پَ جَوانی کَفتَغان تاخ مُ حُشان

آه فقیر را تا دو روز که زنده ام به خود نمی گیرم///تا اینکه جوانیم تمام شد و ریش هایم به سفیدی گرایید

تؤبَه اَز یَک دَمانا، مَیلَ اَکَنت گیپِت دیل مُ کَشان         

                                    شَکَلئن اَرواحَ چُتید،کُنتَ بید لَهرِئن زُوان

توبه از آن لحظه که موقع مُردنت شود///روح از جسم بیرون رود و زبانت قفل شود

دؤستُ بُ سیغیا بِنِندَنت دؤر پَ کانِن دُشمَنان        

                                  واخُ پِریاتان گُفاران،ماد بَ ساولئن پُسَغان

دوستانم سوگواری می کنند و دشمنان خوشحال می شوند///خواهران و مادر و فرزندان گریه و زاری می کنند

بیدُن بُ تَنکِئن کَواهِ دیر بُنِ اَدِّ گَشان                 

                                 هورِ دَریایی جُشانین گُرزِ گؤنِن پَهلَوان

در اَلحد تنگ قرار می گیرم و از من سوال و جواب می شود///فرشتگان را گُرز به دست می بینم

مُنکَرَ پُرسی سُؤالان پَ نمازُ رؤچَغان               

                                  مالِ دَه یَکِت نَدادَ پَ پَکیر و چؤرَعان

منکر از من سوال می کند درباره ی نماز و روزه///آیا زکات مالم را به فقیر و فقرا داده ام یا نه

خانَه ی عَدلُ ثَوابِن پَ دَر و هَمسایَه اُن          

                            اِء زُوان تَرئن کِه حُشک بید مَن جَوابَی چِه بِدان

آنجا خانه عدل و ثواب و بخشش است///این زبان اگر حرفی نداشته باشد من جوابش را چه بدهم

کارِ شَیطانِ اَزازیلَ،وارتَغِش دانی حَرام             

                                       وارتَغِش آدَم  حَوا،اَ جَنَتا بیدَن دَران

کار شیطان لعین بود که آدم حوا را فریب داد و از آن میوه خوردند و از بهشت اخراج شدند

یا اِلهی فُرصَتان دَی بُ جَوابَی بَند مَبان          

                                  اَوَلی جُستُ سُؤالان دین و ایمانَ گَشان

ای خدای من از تو یاری می طلبم تا جواب منکر را بدهم ///سوال اول را از دین و ایمان می پرسد

بَندَه اُن پاکِ اِلهَی کِه نَبی آ بَخشِدان             

                                  دینان دینِ مَحمَدِنُ مَن اُمَتِ پَیغَمبَران

من بنده پاک خداوندم که پیامبر شفاعتم کرده///دینم دین محمّد(ص) و از امت او هستم

بَندَهِ ساتکِت اَ حاخا دادَغِت چَمُ زُوان         

                           دَست پَرَی حکمَتُ کاران باز پَ سَیلُ گِرَوان

بنده را از خاک آفریدی و به او چشم و زبان دادی///دستش را برای حکمت و کار و پا را برای راه رفتن آفریدی

اِء دوءِ بینیُ بُروان، گؤش بی اَشکان قِصَه اُن               

                                 سیری پَریانِن هَمُ رؤچ پَ نِکاهُ عَهدُ شَرع

این بینی ، اَبرو وَ گوش را برای شنیدن آفریدی///و ازدواج و خانواده را طبق سنت درست کردی

خَندُ اَندانا بِنِندَنت دادَغَنت شاها دُ  بَر                 

                                 بادُ نُه ماه و نُه رؤچ  فَشُ پئداغ بید پِسَر

و شادی را آفریدی و آنان را شاد گردانیدی///و بعد از نه ماه و نه روز برای آنان بچه آفریدی

پَنجَه شئرُ سینَه پِراهُ خِردُ باریکِش کَمَر              

                                 تَحلُ بید کؤتُ کَرپاس ،تَ بِنِندُ پؤشُ وَر

ما را ترجمه این بیت یاری کنید

گَشتَغَنت گَمتِئل بَیانا،هؤ نَزانتِ ناشَران            

                                  گؤش پَ گالانان بِدارِت جاهِلی بَد گؤهَران

گمتیل بصورت واضح این اشعار را برای کسانی که نمی دانند گفته است///گوش به اشعارم دهید کسانی که نمی دانید

اِ دُنیا ساءِ سَوائِن ظاهِرِن اَندَی نِشان           

                                        اَستِنان اُمئِدِ گَرِت قادِرِ روزی رَسان

این دنیا مانند سایه صبحگاهی می مانند که هنگام ظهر ناپدید می شود///امیدم تنها به خداوند روزی رسان است

تمامی حقوق برای سایت جاسک نگر محفوظ می باشد.و هر گونه کپی برداری در سایت ها ، کتاب ها ،مقالات و غیره پیگرد قانونی دارد.

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما راه ارتباطی شما با ماست

نام شعر:    وصف صفات خدا - شعر بلوچی         

شاعر:   سلیمان نواب به گفته احمد لشکری       

بازنویسی :   محمد نوذری                                

تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر( نیما نعیمی)           

*** جمالدین نیز این شعر را سروده است.ولی گمان می رود این شعر متعلق به گریب شرف باشد و سلیمان نواب تغییراتی را در آن انجام داده است.در این شعر  قطعاً شاعر از سبک و قسمت هایی از اشعار گریب شرف شاعر نامی و مشهور جاسک استفاده کرده است.اگر اطلاعاتی از این اثر در دست دارید با راه های ارتباطی با ما در میان بگذارید.          

بِسمِ اَللهِ بَ نامِ رَحمانی                         یا خُداوَندِ مُشکِل آسانی

سِبِتُ راستَنت گال حَدیثانی                 نَی کِ وَساچَنت وَصف دُرؤغانی

گارِن مَنی فَهم دِل حَیالانی                   مَن کَنان وَسم سی حُروفانی

اَلف اِلاهِن هیجدَه هَزارانی                     ب کِه بِلاهِن بَرقَرارانی

ت کِه تَلاهِن نِئستِن کَسا تانی                ث ثَبؤتِن صاحِب صِدقانی

ج جَلیلِن جان پَناهانی                          ح حَکیمِن حاکِم حُکمانی

خ خُداوَندِ بَندَه،خاکانی                          د کِه دَیانِن دَر گُشادانی

ذ ذوالجَلالِن کُلِ جِهانانی                         ر رَحیمِن دایِم رَحمانی

ز زَلیمِن ظالِم، ظُلمانی                             س سَمیعِن رَبِ سُبحانی

ش شُکوهِن بَندَه شُکرانی                       ص صَمَدِن ،صابِر صَبرانی

ض ضُدودِن داد و عَدلانی                        ط طَئیفِن صاحِب لُطفانی

ظ ظَمیئِن زَمین و آسَمانی                      ع عَلیمِن عِلم غَیبانی

غ غَنیئِن بَندَه فِکرانی                           ف فَتاحِن فَتحُ سؤهانی 

ق قُدوسِن قادِرَ مانی                           ک کَریمِن کِردِگارانی

بَگی رَسمی شؤل شِتابانی                    مَخمَل فَشئن ،پُشت خُراسانی

سِستَغ چؤر و دَیل سِپاهانی                   شالِ زَرباف،غالی کِرمانی

سئِکِلِ کارچ و تئغ خُراسانی                  کؤهَغی گِرانِن بئر صَدَا آنی

مَرگ اَبَنت دَست  پاد گُشادانی                 سینَه با هَوَ پَنجَه شئرانی

گَردِش و گَشت بؤر صَیادانی                    ماهِلِ شَدرئِن کَتُ حَسارانی

سُفرَهُ شَهدئن فَش پُلاوانی                        اَنبَه و زَیتون،مَیوَه باغانی

تُحفَه و سَهرِئِن بَر نَخیلانی                   مِئهنَهِ گَنج و مال بَخیلانی

اَگَزَن طَیارَه هَوا آنی                             بَگلَهُ بَگتِئل ، ناخُدا آنی

مَحمَلُ گِرانِئن بار غُرابانی                    واحِدا ،شاهِ قادِرَ مانی

مَن اُمیدواران پِئشِ رَبانی                  گؤ نَبی پَیامبَر  شَفا آنی

سَروَرِ جُملَه اَنبیاء آنی                        یَک لَقُ بیست و چار هَزارانی

حُرمَتِ خِذرِ شاهِ جِئلانی                 وَیسِ قَرنی لالِ سِئوانی

                       آخِرا دَستگیر اَبَنت سُلَیمانی

با سپاس فراوان از محمد بهروجه

تمامی حقوق برای سایت جاسک نگر محفوظ می باشد.و هر گونه کپی برداری در سایت ها ، کتاب ها ،مقالات و غیره پیگرد قانونی دارد.

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما راه ارتباطی شما با ماست

نام شعر:    وصف دختران العین ویرایش1 – شعر بلوچی

شاعر:   شهمراد کَلیر                                                       

بازنویسی :   محمد نوذری                                                

تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر( نیما نعیمی)                         

***العین یکی از شهرهای کشور امارت متحده عربی می باشد.          

فَشَن بَلؤچی شَغر و گال                   بؤر چابُکُ تازی سُوار

مَن دیدَغَنت صاحِب جَمال                 عَینی مَزَن چَمئِن غَزال

کَی دادَغَنت حُسن و جَمال                 سَک فَرَمَنت پَروَردِگار

وَقتِ کِه تَرَنت سَی و چار                   تَنؤرَئَنت ،پَشکِش خُوار

مادَی گَرَی شیرِش حَلال                    اِء صاحبِ رِزقَنت و مال

اِء وَردَنتُ آ پُرتِقال                               بَرُ پُلَن ،لیمبؤ بَرار

گَستَغَنت گَران، پَ مِثلِ هار                 شُشتِش دِلَی گَرد و غُبار

مارَش نَکُد جُستُ سُؤال                      وَر نَه چِه اَنت مُلکَی حَوال

تُرسِش نِئست اَ باپِ نار                        بَهرِت نَباد دَن و دَغار

چَمان کَنَنت رَنگی بَ خال                   گؤ پؤدَران بیدَنت خُمار

دادی پَ پِئشکارا تَوار                           پِئشکار مَنی چُکان بِدار

پولانَ کَشَنت پَ هَزار                        چَه مؤتَران بیدَن سُوار

دِسکؤ اِنِش فَشئِن نَوار                        تِلِفُن مُ گؤشانَنت اَدَن قَرار

کَمِ بِکَش اِنتِظار                                   اِئر کَپتُ کاوشان داد تَوار

حِرِ گَشَی ، وارتَ بُهار                            سِستی پَلؤحُ سَر مُهار

بیدَن فَدی دؤستان دُچار                 هَنگی جَن و مَردَنت حَوار

با تشکر فراوان از آقای محمد بهروجه

تمامی حقوق برای سایت جاسک نگر محفوظ می باشد.و هر گونه کپی برداری در سایت ها ، کتاب ها ،مقالات و غیره پیگرد قانونی دارد.

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما راه ارتباطی شما با ماست

نام شعر:    وصف دختران العین ویرایش2  -  شعر بلوچی

شاعر:   شهمراد کَلیر                                                    

بازنویسی :   عبدالله چمل خواه                                      

تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر( نیما نعیمی)                         

***العین یکی از شهرهای کشور امارت متحده عربی می باشد.          

فَشَن بَلؤچی شَغر و گال                   کُل چابُک و تازی سُوار

مَن دیدَغَنت نؤخئِن غَزال                عَینی مَزَن چَمئِن غَزال

سَک فَرَمَنت پَروَردِگار                       هَر وَقت کَرَم کَن کِردِگار

کَی دادَغَنت حُسن و جَمال               مادَی گَرَش ،شیرِش حَلال

حِرِ گَشَی ،وارتی بَهار                       سِستی پَلوح و سَرمُهار

گَستَن مَنی دئِما قَطار                     مارَش نَکُد جُستُ سُؤال

اِء وَردِنُ آ  پُرتِقال                            بَر پُلِنُ لیمبؤ بَرار

شُشتی دِلَی گَرد و غُبار                  اِئر کَپتُ گؤشِ داد تَوار

دادی پَ پِئشکارا تَوار                    پِئشکار مَنی چُکان بِدار

پولانَ کَشَنت پَ هَزار                        پَ وادَهُ قؤل و قَرار

بیدَن فَدی دؤستان دُچار                 هَر چِه بِکَن قُربان بیار

چیزِ اَ لؤتی تَ بیار                          چابؤ تَرا بیدَن سُوار

رَفتِن گَری دَشتُ دِهار                    بیدَن فَدی دؤستان دُچار     

تمامی حقوق برای سایت جاسک نگر محفوظ می باشد.و هر گونه کپی برداری در سایت ها ، کتاب ها ،مقالات و غیره پیگرد قانونی دارد.

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما راه ارتباطی شما با ماست

نام شعر:    سیل کَفوتی - شعر بلوچی                

شاعر:   احمد شاه قیصری                                

بازنویسی و ترجمه:   محمد نوذری                     

تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر( نیما نعیمی)                 

در این شعر شاعر به توصیف سیل عظیم روستای کفوتی که در سال 1373 اتفاق افتاد پرداخته است.

اِ خُدایی جَهلُ بُرزُن گؤش کَنِت هؤ اُمَتان                                                        

                                          اِ دو  سالِن نؤبَتِ داشتَ هؤر و بَشی کُکُران

قدرت های خدا راببینید ای مردمان///که این دو سال است نیامده نه باران فصلی و نه غیر فصلی

رَحمَت کِه رَبَی نِزِل بَنت زِئبُ بَگی کاچَران         

                                      گِرمِزان چیلِ کَسانِن گَشَی جَگینِن هؤ اُمَتان

وقتی باران رحمت خدا به سوی دشت های بَگی و کاچر نازل شد///گِرمِزان یک رود کوچکی بود و لی آن روز همانند رودخانه عظیم جگین شد

مُدَعی بید بانُکَی کُمب گؤ کَفؤتی مَردُمان          

                                          پئِپُ و حَفارِ سُوار کُد بارِ داد گؤخُ بُزان

کُمب(آبگیر)بانُک با مردم روستای کفؤتی اِنگار مُدَعی شد///و لوله ها و چاه ها را از بین برد و گاوها و گوسفندان را با خود برد

نورَکی تَنباکِ بُرتَن باقی آنی زَرُ مال    

                                   تَنباک کِ مالِ حَرام َ گِرانِ اَ دادَغ تاجِران

تنباکو های باغ نورک و کشتزارهای دیگران را با خود برد///چون تنباکو حرام بود و تاجران آن را گران می فروختند.

شُکرُن اَ شاهِئن قادِرِن،کِه رؤچ گَواهَ دَر مَیان      

                                    نَه گازَغی طِفلِ اَ اِشتَد، نَی مَریضُ ناتَوان

من از خداوند بزرگ شاکرم که آن سیل در روز اتفاق افتاد///و گرنه نه نوزاد تو گهواره زنده می ماند و نه مریض و ناتوانی

جاشکی سَد کِه شَخین بید دِئم پَ شاهی کیلَغان     

                                        اؤد بُ راگاها سَوار بید نؤخِ هؤرِ شَرکُدَ دَر مَیان

سد جاسک کهنه وقتی شکست و آبش جاری شد///حفره و رودخانه ای عظیم درست کرد.

مُردَغانی قَبرُ جاگاه گارَدَن سَنگُ نِشان       

                                        شاعِر دَریائَنت بُ شَغرا مَن چؤ حؤران

قبرها را با خاک پوشاند و سنگ و نشان آنها را با خود برد///شاعر مانند دریاست ولی من خودم را مانند خور کوچکی می بینم

گال خَلاص بیدَنت مِنی، مَن شَغرَی تاریخَ اَگَشان      

                                          یَک هَزاز و نُهصَد و نُه ،آخِرا پَنجِن نِشان

شعرم تمام شد من تاریخ وقوع سیل را می گویم///1995 میلادی

با سپاس فراوان از آقای محمد بهروجه

در صورت روبرو شدن با هر گونه اشتباه با راه های ارتباطی زیر اعلام نمایید:

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما راه ارتباطی شما با ماست

نام شعر:    وصف داد محمد قاسم - شعر بلوچی   

شاعر:   علی مراد عبدالرحمن                            

بازنویسی:   محمد نوذری                                   

تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر( نیما نعیمی)                  

*** در این شعر شاعر به وصف داد محمد قاسم شاعر نامی و بلند آوازه روستای بونجی (جاسک) پرداخته است.

بَ نامِ خالِق، شاهِ کَبیرا                         مُحَمد سَروَر و صاحِب جَبینا

سَلامان بِدِت دُرِ فَقیرا                           خَیالی قِصهِ نؤخئِن حَدیثا

پَ حُکمِ خالِقا،هوری پُلیسَن                 فَقیر دادمَحمَدی نامَ نویسَن

مَلَک دَر آسَمان تَختِ بِسازَن               پَ حُکمِ خالِق،آ مِهرَبانا

بیائَنت قاصِد هوری تَچانا                    بِ شِک ، شئردِلی گازی جَوانا

فَقیرِ آتکَغ اَز بَرِّ جِهانا                          اَوانی دائمَاً سی جُزء قُرآنا

بِرَاَ پَ جَنَتا دَروِئِش تَچانا                      تائی تَختِش جَدَغ مُ کؤتُ بانا

بِنِندی هَم گؤ هَفتاد جَمالا                    بِدَنتی هَم دَما عِنَب و  اَنارا

عِبادَت گِئشتِری صُبحُ صَباحَن               فَقیرِ داد مَحَمدی دَستَی سَلاحَن

سَر بَر سِجدَ اُ راه بَر خُدا اَن                     فَدی پَیغَمبَرا هَر رؤچ سَلام کَن

فَدا بَر،بَرکَهِ سی جُسم قُرآن کَن               مُحمَد پَیغَمبَرِ آخِر زَمانِن

مُحمَد اُمَتَی دُرئِن رَسولِن                          سُؤالِ جُست بِکَن شاهِ کَبیرا

شَفاءِ فَد بِدَی دُرِّ فَقیرا                         فَقیر داد مَحمَدَ لؤتی زَکاتا

بِشَشتی قاصِدا نِئکِ بُراکا                    سُؤالِ نِئستِن تَرا پُلِ صَراطا

تَمام بَ بَرکَهِ فَرضِ زَکاتا                      دَخِل بید جَنَتی باغِئن کَلاتا

با سپاس فراوان از آقای محمد بهروجه

در صورت روبرو شدن با هر گونه اشتباه با راه های ارتباطی زیر اعلام نمایید:

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما راه ارتباطی شما با ماست

نام داستان:    مدد الهی و مرد بارکش             

تهیه /بازنویسی: محمد نوذری                        

منبع:          سایت جاسک نگر ( نیما نعیمی)               

گویند که در روزگاران خیلی دور شخصی بود که اسب و گاری ایی داشت و مخارج زندگی خود را از راه حمل بار مردم بدست می آورد. و وی در امانتداری و رساندن بار مردم زبانزد خاص و عام بود و هیچ مال حرامی را وارد سفره خود نمی کرد.و با زحمت فراوان به کار خود ادامه می داد.تا اینکه روزی از روزها فردی بارهایش را به او سپرد که به منزلش برساند .بایستی مرد باربر از وسط جنگل می گذشت .بارها را بروی گاریش قرار داد و به راه افتاد.در راه شخصی را دید که خسته به نظر می رسید .شخص خسته به او گفت:که خانه ام وسط همین جنگل است و من را همراه خود ببر. و او را سوار کرد و به راه افتادند .وقتی وسط جنگل رسیدند مرد گفت: همین جا نگهدار و بارهایت را به من بده . و خنجر بر وی کشید و خواست او را بکشد .مرد بارکش به اطراف خود نگاه کرد و دید کله های سر انسان های زیادی که بدست او کشته شده اند بر روی زمین افتاده است.مرد بارکش از اسبش پایین آمد و گفت: حالا که می خواهی مرا بکشی حداقل بهم اجازه بده تا دو رکعت نماز بخوانم.راهزن گفت:همه ی این آدم هایی را که می بینی کشته شده اند و همین درخواست را کرده اند.مرد بارکش به نماز می ایستد و از ترس سوره ای به ذهنش نمی رسد فقط آیه ((اَ مَن یُجیبُ المُضطَرَ اِذا دُعاه وَ یَکشُفُ السوء)) را می خواند .وقتی این آیه را خواند اسب سواری سفید پوش با اسبش به او رسید و گردن دزد را زد و به راهش ادامه داد .مرد بارکش که خود را زنده دید به دنبال مرد اسب سوار به را افتاد و به او گفت:تو که هستی که مرا نجات دادی.اسب سوار در جوابش گفت:من مامور و فرشته این آیه هستم و هر وقت فرد پاکی مرا صدا بزند به کمکش می آیم .مرد بار کش از خدای خویش به خاطر لطفی که به او کرده بود سجده شکر بجا آورد و به راه خود ادامه داد.

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما  =  راه ارتباطی شما با ماست

نام شعر:    صَلاله -   شعر بلوچی(همراه با ترجمه فارسی)

شاعر:   شهمراد کَلیر                                                    

بازنویسی و ترجمه:   محمد نوذری                                  

تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر( نیما نعیمی)                     

***صَلاله نام شهری در کشور عمان می باشد.      

سَر کَپتَغان کؤهَی سَرا                فَشِن صَلالَه اِمبَرا

امسال که بالای کوه رفتم///دیدم صلاله از سال های دیگر خوش آب و هوا تر است

جُتکَن کَفؤدَر هَم گَرا              اِئر کَپتَغَنت اَز مؤتَرا

دختران دو تا دو تا مانند کبوتران با هم به گردش می روند///و از ماشین پیاده می شوند

لؤغَی دَفا تَرَن دَرا                دِل بُرتَغان سَنگین پَرا

بیرون از خانه ها می گردند ///دلم را یکی از این دخترها برده است.

شَغرَ جَنانی مُ سَرا                     چؤشِن چؤ اَنگؤرَی بَرا

شعری در وصفش می سرایم ///همانند دانه های انگور جذاب بود

هَر وَقت اَرَندَن مافَرا                   دئِم گِپتَغَنت گؤ چادَرا

هر وقت که شانه می کنند موهایشان را ///صورتشان را با چادُر قایم می کنند.

دُنیا خَراب کُد کافَرا                  جاپُن گؤ سیاهئِن کُلؤزَرا

دنیا را کافران خراب کردند///ژاپن با ساختن ماشین های شاسی بلندش

تَرَن جَنِک بَ فَد سَرا                      نَی گؤ پِدُ مادَی گَرا

دختران تنها و خود سر به جایی می روند ///بدون  همراهی پدر و مادرشان

کائَنت مُ بئِگاهُ شَفَی تئما                  دئِم پَ لؤلؤ سِنتَرَی حؤما

هر عصر و هنگام شب به طرف مجتمع تجاری لولو سنتر می آیند

بَندَنت فَدی مَلگؤرا سَرَی نئِما                  مُشتَغِش رَنگ و پؤدَر بُ دئما

موهایشان را مثل کوهان(شتر) در نصف سرشان می بندند///و زیاد آرایش می کنند

مَرد اَرَندَین زال اَرَپت دِئما                 چَکَ تَرئِنی پَ مِثلِ شاهِما

دنیایی آمده که مردان پشت سر زنان راه می روند///و صورتشان را مثل شاهین برمی گردانند.

سِرئِن مَنی بؤرؤتَغ هَمِه قؤما           کِه اَکَیت دِل گِران،نِئم پاسِ شَفَی تِئما

که ما را شکست داده اند همین زنان///باز که نیمه شب برمی گردنند نگرانند.

با سپاس فراوان از آقای محمد بهروجه

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما =راه ارتباطی شما با ماست

نام شعر:    دبی -  شعر بلوچی(همراه با ترجمه فارسی)  

شاعر:   شهمراد کَلیر                                                  

بازنویسی و ترجمه:   محمد نوذری                                

تهیه و منبع:     سایت جاسک نگر( نیما نعیمی                         

دَبَی فَشتِرِن اَز کُلِ جِهانا                بَنایَه بَستَغَن تا آسَمانا

دبی از همه ی جهان برایم خوش تر است ///ساختمان هایش تا آسمان سر بر فلک کشیده اند

اَ سیتی سِنتِرا تا بُرجِ مانا              جَریدَاُن بُوان هَر رؤچ بَیانا

از آن سیتی سنتر گرفته تا برج مانا///روزنامه ها که هر روز منتشر می شوند بخوان

شَف و رؤچ دُهگَل اَرَنت مَهرِجانا             سَر و دَستِش دَرَن گؤ جسمُ جانا

هر روز و شب دخترها به مراکز تجاری و تفریحی می روند///در حالی که حجاب را رعایت نمی کنند

بُزانِت ظاهِرِن آخِر زَمانا                 اَگِندَنت شؤهَران نِندَنت نُوانا

بداند این یکی ار نشانه های آخر زمان می باشد///وقتی شوهرانشان را می بینند پشت چیزی قائم می شوند.

بَسی لؤغَنت پَ مِثلِ پَهلَوانا                  هَمیشَه بَحثیَنت کَشَن زُوانا

بعضی هایشان مثل پهلوانان همیشه در سر جنگ دارند///همیشه در حال جنگ و زبان درازی می باشند

اَوارت هَشتاد قَسَم پَ یَک دَمانا               گَشَی تُرسِش نِ اَ سی جُزء قُرآنا

در یک لحظه هشتاد قسم یاد می کنند///انگار از قرآن خدا هیچ ترسی ندارند

جَوابَ تَرِئنی باریک مَیانا              مَنی جان بارَغِن چؤ حَیزَرانا

جواب می دهند آن کمر باریک ها///جسم و جان من باریک است مثل چوب خیزران

اَ تَرُن بُ هَمِه فَشئِن جِهانا              نَ نِندان چؤ پیر و ناتَوانا

همیشه در این دنیا می گردند///و مثل پیرها و ناتوان ها در خانه نمی شینیند

سَوارِ مؤتَرَن هَر رؤچ تَچانا            گُدُن اَ دؤچَن گؤ خَیاطِ پَتانا

هروز سوار ماشین به جایی می روند///و لباس هایشان را به خیاط پاکستانی سفارش می دهند

شَفا تَرَن تا بُنگاهَی اَذانا               صَباحَ کَیت بُ لؤغا گَم گِرانا

یک شب کامل تا اذان صبح در شهر می گردند///صبح به خانه با غم و اندوه بر می گردند

اَوَسپی پَرتیفِ بؤفَی تَهانا              گَشی را پَنبَه اِن بُ جِسمُ جانا

و در تُشک نرم می خوابند///انگار جسم شان مانند پنبه است

هَگَر من یادَ کَنان مَن بَنگُلانا                فَدی مُلکا عَزیزِ مَکُرانا

هنوز من دیارم جاسک را به یاد می آورم///دیار عزیز و خوبم مکران

گؤ سیاهِئن بُرکَها لالَن گَزانا         سَریغُ جُتکیان پِئچَن بُ جانا

جایی است که دخترانش با برکه سیاه و نقاب و روسری و چادربیرو ن می روند

با سپاس فراوان از آقای محمد بهروجه

نظرات +  تماس با ما +  ارتباط با ما + ایمیل ما راه ارتباطی شما با ماست